Techniki rysunkowe definiowane są zwykle rodzajem narzędzia, które się w nich wykorzystuje. Jest ich bardzo wiele, można do tej grupy włączyć właściwie wszystko, czym da się coś narysować. Prezentujemy dziś najpopularniejsze techniki rysunkowe, które cieszą się największą sympatią artystów. Każdej z nich nauczy cię profesjonalny kurs rysunku, ale każdą z nich możesz również poznać samodzielnie.
Ołówek
Nośnikiem dla ołówka jest zwykle papier lub drewno. Ołówek składa się z grafitu oraz obudowy. Obudowa może mieć różne formy – od drewna (klasyczny ołówek), które wymaga regularnego temperowania, po plastik lub metal – w przypadku ołówków automatycznych, z których grafit jest wysuwany z pomocą przycisku. Pozostawia po sobie szary ślad o różnym natężeniu, a jego cechą charakterystyczną jest fakt, że można go lekko rozetrzeć. Na wkład ołówka składa się mieszanka grafitu z kaolinem, przy czym im więcej tego drugiego, tym ołówek jest twardszy (i zostawia po sobie jaśniejszy ślad). Rysunek artystyczny wykorzystuje najczęściej ołówki miękkie – oznaczone symbolem B. Praca z ołówkiem pozwala na dość precyzyjne odwzorowanie detali, ołówek lubiany jest przez początkujących artystów za możliwość szybkiej poprawy ewentualnych błędów z pomocą gumki do ścierania.
Węgiel rysunkowy
Węgiel drzewny to jedna z najstarszych technik rysunkowych. Jest niczym innym, jak mieszanką sprasowanego węgla z litem i substancją wiążącą. W świecie artystycznym występuje w dwóch postaciach: bryłki w kształcie walca lub prostopadłościanu oraz ołówka węglowego, który wymaga ostrzenia. Węgiel pozostawia za sobą bardzo wyraźny, czarny ślad o grubości uzależnionej od wielkości sztabki. Praca w tej technice nie pozwala zagłębiać się w detale, świetnie za to sprawdza się w pejzażach, daje artyście dużą swobodę i piękny, płynny efekt. Przez rysowników bywa w pracach często rozcierany – można go rozcierać palcem, gumką chlebową, wiszerem, a nawet kawałkiem tkaniny, nadając rysunkowi tonalny charakter. Praca z węglem rysunkowym wymaga odrobiny doświadczenia, jego ślady nie są bowiem łatwe w usunięciu.
Tusz
Tusz jest formą wodnorozpuszczalnej farby, która posiada pigment. Powstaje z sadzy – stąd jego głęboki, czarny kolor. Schnie raczej szybko, a na pracę nanoszony jest z pomocą piórka lub pędzla. Przy zastosowaniu cienkich narzędzi, pozwala na stworzenie precyzyjnych prac z małym detalem. Daje piękne efekty, ale jest dość wymagający – o usunięciu go z nośnika w celu poprawienia błędów, nie ma mowy.
Pastele
Jedna z najpopularniejszych technik artystycznych na świecie. Wykorzystuje się w niej kolorowe pigmenty w różnych postaciach. O pastelach mówi się, że tworzą efekt pomiędzy rysunkiem, a malarstwem. Nośnikiem może tu być płótno, papier czy pergamin. Ze względu na niską trwałość (pastele nie wnikają w podłoże), konieczne jest użycie fiksatywy dla zabezpieczenia pracy. Rysowanie pastelami daje piękne, łagodne efekty ze świetlistym wykończeniem. Pastele występują w postaci „wałeczków” o różnym charakterze. Miękkie – suche, twarde, w ołówkach, olejne, wodne, kredowe czy woskowe – każdy z nich różni się domieszką substancji, które zmieniają ich cechy.
Kredki
Najpopularniejsze kredki to kredki ołówkowe. Grafit, występujący w wielu różnych kolorach, zamknięty jest w oprawie – najczęściej drewnianej. Kredki wymagają regularnego temperowania, a ich ślad nie daje się do końca usunąć. Są również kredki akwarelowe, pastelowe czy świecowe. Ogromną zaletą ich wszystkich jest bogactwo barw, które wraz z białą kredką, pozwalającą na cieniowanie i rozjaśnianie kolorów, daje ogromną swobodę artystyczną.
Sangwina
Bardzo charakterystyczna, czerwono-brązowa kredka, która swój unikalny kolor zawdzięcza tlenkom metali. Dla artystów dostępna z reguły w postaci ołówkowej, czyli sangwiny jako grafitu, zamkniętego w drewnianej obudowie do ostrzenia. Nośnikiem może być papier. Sangwina ma oryginalną, brunatną barwę i pozwala tworzyć precyzyjne detale. Można ją w pewnym zakresie rozcierać, ale w znacznie mniejszym stopniu, niż na przykład węgiel. Nie pozwala się całkiem usunąć, wymaga więc staranności.
Mazak
Zwany także pisakiem, flamastrem czy markerem. Występuje w postaci długopisu w plastikowej oprawie, w której zamknięty jest chłonny rdzeń, nasączony tuszem w konkretnym kolorze. Nośnikiem dla mazaka może być papier lub tkaniny. Kreska narysowana mazakiem może być cienka, grubsza lub bardzo gruba – wszystko zależy od grubości wkładu i jego kształtu (może być szpiczasty, okrągły lub ścięty). Grubość linii mazaka rozpoczyna się już od 0,8 mm, a kończy na około 4 mm. Tusz mazaka absolutnie nie pozwala się usunąć. W przypadku prac artystycznych mazakiem, nie jest też możliwe rozcieranie.
Kreda
Kreda rysunkowa powstaje z węglanu wapnia. Najczęściej widujemy ją w postaci walcowatych pałeczek, ale zdarza się także kreda w oprawie. Ze względu na swój „pyłowy” charakter, słabo wnika w podłoże, nośnik powinien więc być porowaty (szorstki). Charakter kredy rysunkowej jest dość podobny do węgla. Doskonale się rozciera, pozwala uzyskać fantastyczną spójność i świetny efekt końcowy. Jest jednak ciężka w uzyskaniu precyzyjnych detali, nie daje się również do końca usunąć, natomiast jej wady rekompensuje bogactwo kolorów.
Chcesz dowiedzieć się więcej o technikach rysunkowych? Marzysz o spróbowaniu swoich sił w każdej z nich? Nic prostszego! Zapraszamy na profesjonalny kurs rysunku, podczas którego poznasz wszystkie popularne techniki rysunku, dowiesz się nieco o teorii, ale przede wszystkim zgłębisz praktyczne tajniki rysunku. Nauczysz się rysować i – kto wie – może odkryjesz w sobie duszę artysty. Więcej o naszych kursach dostępne jest na: https://www.sealart.pl/kursy
