Rysunek u dzieci wpływa na ich wczesny rozwój, na poznawanie samych siebie. Dzieci z początku traktują to jako zabawę – machanie kredką, zabawa przyborami, kolorowe „bazgranie” na kartce papieru. Wszystkie te czynności z wiekiem przynoszą korzystne efekty – większa empatia wśród dzieci częściej rysujących, lepsze zrozumienie otaczającego świata. Spontaniczny rysunek jest wypowiedzią dziecka, tym, co czuje, co lubi, czego się
boi. We wczesnych latach życia warto zachęcać dzieci do samodzielnego rysowania, bez wskazywania konkretnych pomysłów – dzieci uczą się kreatywności, lepiej narysują to co same ostatnio widziały, oglądały niż to co będzie narzuconym tematem.
Rysunek a poznanie dziecka
Rysunek może być wykorzystywany w celu poznania dziecka, jego problemów, konfliktów. Dzieci wyrażają tak swoje emocje, jeszcze bez słów. Uwidaczniają się ich potrzeby, marzenia, lęki.
Badania na temat wpływu rysunku na rozwój:
Według badań przeprowadzanych na grupach 4-latków przez londyńskich naukowców z Instytutu Psychiatrii King’s College London, na podstawie rysunków można określić iloraz inteligencji w wieku 14 lat. Zespół naukowców przeprowadził badanie z udziałem par bliźniąt, które polegało m.in. na narysowaniu dziecka. Rysunek postaci ludzkiej to najpowszechniej stosowana technika badania inteligencji u małych dzieci. Polega na ocenie wszystkich elementów obrazka w skali 0-12 punktów. Pod uwagę brana jest obecność wszystkich części ciała oraz poprawność ich narysowania. Następnie uczestnicy zostali poddani testom na inteligencję. Takie same testy zostały
przeprowadzone po 10 latach, gdy dzieci ukończyły 14 rok życia. Wyniki badań pokazały, że wyniki testu rysunkowego w części odpowiadały wynikom testu na inteligencję.
Wpływ na inteligencję
Wpływ na inteligencję ma wiele czynników, przytoczony powyżej przykład to tylko jeden z nich. Ważne jest środowisko, w których dziecko się wychowuje, umiejętność obserwacji, sprawność, a umiejętności rysunkowe mogą być uwarunkowane genetycznie. W późniejszych latach życia liczy się praktyka, którą dziecko zdobywa już od najwcześniejszych lat. Pewne wyuczone schematy powtarzają się, ale umiejętność obserwacji i swoboda ruchów nadal pozostają osobistą strefą rozwoju. U każdego z nas będzie ona w innym stopniu rozwinięta.
