Stosujemy określenia technik rysunkowych mokre i suche. Odnoszą się one do właściwości materiałów, którymi rysujemy bądź malujemy. Jeśli są to nasze pierwsze kroki, warto zapoznać się z kilkoma technikami już na początku – od razu można próbować wykonać tę samą pracę różnymi sposobami.
Techniki suche:
Do technik suchych zaliczymy m.in. ołówek, kredki, węgiel. Wspólną cechą tych technik jest brak wody oraz konsystencja narzędzi – zbity grafit. Dodatkowo mogą posiadać drewnianą osłonkę lub specjalną nasadkę. Łatwo się je rozciera, można narysowane rzeczy wytrzeć lub rozetrzeć za pomocą gumki. Sposób rysowania nie będzie się specjalnie różnił – czy to ołówek czy kredka, nanosi się na papier w ten sam sposób. Z węglem podobnie, jednak jest on bardziej kruchy i sypki, przez co będzie się łatwiej rozcierał. Techniki te nie są wymagające pod względem podłoża – praktycznie każdy papier będzie odpowiedni.
Techniki mokre:
W przypadku technik mokrych, takich jak farby, tusz czy flamastry, podłoże powinno być specjalnie dobrane do techniki rysunkowej. Ważna będzie nasiąkliwość papieru, faktura oraz gramatura. Im wyższa gramatura tym papier grubszy, bardziej wytrzymały. W przypadku farb, kiedy używamy wody jest to bardzo ważny element. Zwykła kartka papieru mogłaby się przerwać nawet od niewielkiej ilości wody. Faktura papieru będzie widoczna w efekcie końcowym, inaczej praca wyglądałaby na papierze gładkim a inaczej na fakturowanym. Nanoszenie poprawek na pracę wykonaną techniką mokrą może sprawić trudności. Praca z nimi wymaga większego doświadczenia i uwagi, niektóre substancje są niespieralne i mogą szkodzić w kontakcie ze skórą.
Bogactwo technik, dostępnych materiałów i pomysłów na łączenie ich stwarza nieskończone możliwości rozwoju wyobraźni. Zawsze warto próbować nowych rzeczy, każda technika da nam inne możliwości odwzorowania pomysłów.
Dominika Kanak
